Kan het geven van nieuwe prikkels aan gieren hun welzijn verbeteren? Dat is de vraag die we wilden beantwoorden in onze nieuwste studie in Zoo Planckendael. In dit onderzoek testten we of verschillende vormen van omgevingsverrijking het welzijn van gieren in dierentuinen kan verbeteren door het stimuleren van natuurlijk gedrag.
Kweekcentra spelen een cruciale rol in het voortbestaan van monniksgieren omdat de jongen die er geboren worden uitgezet kunnen worden in het wild. Om deze kweekcentra succesvol te laten zijn, moet het welzijn van de vogels de hoogste prioriteit hebben. Goed welzijn heeft namelijk een directe positieve invloed op hun voortplanting en de zorg voor de jongen. En dat draagt op zijn beurt bij aan het behoud van de soort.
Hoe voelen dieren zich? Dit is een belangrijke vraag voor dierentuinen, maar lastig te beantwoorden. Dieren kunnen hun gevoelens niet in woorden uitdrukken, dus hoe weten we hoe ze zich voelen? Een nieuw gepubliceerde studie zet een stap in de goede richting met behulp van een innovatieve methode: de Qualitative Behavioural Assessment (QBA).
Onze venen zijn levende natuurlijke archieven die millennia aan historische informatie bevatten en die heel wat koolstof kunnen opslaan. Bovendien zijn het unieke habitats met een kenmerkende veen-biodiversiteit waaronder veel lokale bedreigde planten- en diersoorten. Jammer genoeg hebben we er in het verleden alles aan gedaan om ze kapot te krijgen. Met catastrofale gevolgen vandien.
“Oeps, we did it again”. We doen het keer op keer en we worden er helaas steeds beter in: vorig jaar werden er nog maar liefst 45 soorten toegevoegd aan de lijst van uitgestorven dieren. Slecht nieuws voor de reuzenschildpadden van Galapagos, maar ook voor minder bekende soorten zoals de Las Vegas luipaard kikker (ja, dat is ook een dier). Erger nog: zo’n miljoen plant- en diersoorten dreigen in de heel nabije toekomst hetzelfde lot te ondergaan. Maar misschien kunnen computers het tij helpen keren?
Je zet een okapimannetje en vrouwtje samen, wacht even af en voor je het weet hebben ze een kalf. Toch? Was het maar zo simpel. Soms loopt het helemaal niet zoals we verwachten. En vaak komt dat omdat we geen rekening houden met of dieren elkaar wel zien zitten als potentiële partner.
“Je bent wat je eet!” hoor je mensen vaak zeggen. Maar toch kunnen sommige mensen eten wat ze willen, terwijl bij anderen de weegschaal na het kleinste koekje omhoogschiet. Hoe komt dat? Veel heeft te maken met wat je eet en hoeveel je beweegt, maar er is meer aan de hand dan dat: je kan bijvoorbeeld een genetische aanleg hebben tot over- of ondergewicht. En bij bonobo’s zo blijkt uit nieuw onderzoek, is dat net zo.
Gebruikt giraffe Barbie in ZOO Planckendael haar tong bij het te eten? Besteedt ze daarna tijd aan herkauwen? Ligt ze neer of staat ze op als ze herkauwt? Al deze gedragingen zijn indicatoren die we kunnen monitoren om het welzijn van Barbie te beoordelen. Is Barbie's vacht glanzend? Hoe is haar lichamelijke conditie? Heeft ze een loopneus? Deze kenmerken van Barbie's fysieke verschijning zijn ook welzijnsindicatoren.
Dat is zeker het geval voor goudkopleeuwapen in Zuid-Bahia. Het onderzoeksteam van BioBrasil krijgt namelijk veel berichten over groepen goudkopleeuwapen die in de achtertuinen van huizen, op straten en pleinen en op andere plaatsen tussen de mensen verschijnen. Daarom denken veel mensen dat deze soort niet meer écht bedreigd is.
Als je tijdens je bezoek aan de zoo even de tijd neemt om onze chimpansees te observeren zal je al snel merken dat ze net als mensen verschillende persoonlijkheden hebben. Je hebt dieren die graag de boel op stelten zetten zoals Lomela en Tuma, maar ook eerder voorzichtige en wat angstigere dieren die conflicten liever vermijden zoals Nancy en Jamie. Dat zit in hun DNA.
Een paar maanden geleden deed ik iets vreemds, zelfs naar mijn maatstaven. Ik ging naar het ringstaartmakiverblijf in ZOO Planckendael en vroeg de bezoekers: 'Als je een maki was, zou je hier dan willen wonen?'